bazenöyleolur

Kendimi bile çizmiştim kahraman olurum umuduyla.

novembre 2016 Arşiv

Uzay

Hayat tam anlamıyla ilginç sürprizler yapabiliyor.

Ben de kendime ilginç sürprizler yapabiliyorum.

Evet, güzel şeylere karar verdim.

Oturup saatlerce son 2 yılda neler oldu ve hep birlikte neler yaşadık onları buralara yazmanın zamanının geldiğine karar verdim. Ayşe ile her bir araya geldiğimizde “ne zaman artık sex and the city Strasbourg şubesini” kaleme alacaksın diye sorar dururdu. Bu arada sex and the city Strasbourg şubesi dememizin de nedeni her kafadan çalan kadınlar olarak aynı masaya oturup her şeyi bir kenara siktir ediş hikayemizden kaynaklanıyordu. Bu sene herkes emekliliğine ayrılmış mutlu mesut sakin hayatlar yaşarken hem o günleri yad etmek hem de artık yazmanın vakti geldi diyerek kendimi bloga attım. Yani bakıyorum da Danimarka soğuğunu, hatduduhotdudu Köln rezilliğini ve harekete hazırlanan uçağı durduran bazenoyleolur maceralarını hiç anlatmamış bulunuyorum.

Son günlerdeki bünyeme fazla gelen yoğun ders çalışma seanslarından sonra ben artık ekstra bir şeyler yapmaya başlamalıyım dedim. Tabii bu başlayacağım şey içimin kenarlarında bir yerlerinde olan ve tökezlemiş olsa da hep keyif alacağım bir şey olmalıydı. İşte o sırada Ayşe’nin sözleri kulaklarımda çınladı.

Geçmişime yolculuğa çıkarken daha önce de belirttiğim gibi silinen yazılardan geriye kurtulanlarla hayattayım. Hatta biraz daha güçlü olarak buradayım. Tam bu cümleyi yazarken yanımdaki masaya yerleşen tatlı ve yaşlı bir çift vardı. Amca, bu masaya oturduk ama sizi rahatsız etmiyoruzdur umarım dedi. Kusura bakmayın gözüme çarptı farklı bir dil yazıyor gibisiniz, ilgimi çekti diye de ekledi. Sonra 5 dakika amca ile genel olarak sohbet ettik. Tam yazıya geri dönerken; yazmak insanı yaşatır, iyi yaşayın dedi.

Bazı insanlara göre yazmak bazen kötü sonuçlar doğrulabilirdi. Acıları çoğaltabilir ve acılardan beslenmek için acılara tutunup kalabilirdik. Kimisi de acıların üstesinden yazarak gelinebileceğine inanıyordu. Ve az önceki amcaya göre de yaşamanın ta kendisiydi. Bana kalırsa hepsinden biraz ortaya karışık olmakla birlikte dile gelmeyen düşüncelerin parmakların ucundan farkında olmadan usulca akması gibiydi. Hani bazen kötü bir rüya görünce derler ya suya anlat. Su alıp götürür. Yazmak da öyle. Alıp bizi götürüyor, bir yerlerde dinginleştirip geri getiriyor. Yolda oraya buraya uğrayıp çikolataları ve balonları da topluyor. Hayat böyle çok güzel değil mi? Şu soğuklar olmasa daha da güzel olacak.

O zaman hikayenin bir köşesinden bir sonraki yazıda başlıyoruz.

Ne yapıyoruz; okuyoruz.

Yok okumak beni kesmiyor diyorsa üç beş kelam da edebilirsiniz.

Yazmaktan çekinmeyin, çünkü artık buradayım.

Tam da olmam gerektiği yerde.

A bientôt!

Grand Hyatt İstanbul’da 2018’e Unutulmaz Bir Başlangıç Yapın

Grand Hyatt İstanbul, bu yıl da hem noel hem yılbaşı için hazırladığı birbirinden güzel menülerle misafirlerini bekliyor.  Gas Brothers ve Utku Yurttaş yılbaşı yemeği süresince jazz, piano ve 70’lerden günümüze popüler müzikleri çalacaklar. Gece, Gas Brothers’ın perküsyon show’unun da yer aldığı performans ve after party ile devam edecek.

Noel Menüsü, Grand Hyatt İstanbul’da
Grand Hyatt’ın içinde bulunan 34 Restoran, içinde leziz hindinin de olduğu Noel Yemeği özel menüsü ile 24 Aralık Pazar günü aile kutlamaları ya da arkadaş buluşmaları için ev sahipliği yapmaya hazırlanıyor. 24 Aralık akşam başlayan ziyafet 25 Aralık Pazartesi günü öğlen ve akşam da devam ediyor.  Kişi başı 218 TL olan menü için önceden rezervasyon gerekiyor.

Yılbaşı gala yemeği ve eğlencesi
Yeni yıla sevdikleriyle beraber güzel bir başlangıç yapmak isteyenleri 34 Restoran’ın deneyimli şeflerinin elinden çıkan geleneksel Türk ve Akdeniz mutfağının lezzetlerinden oluşan açık büfe bekliyor.

Gas Brothers ve Utku Yurttaş’ın yılbaşı yemeği süresince jazz, piano ve 70’lerden günümüze popüler müziklerin çalacağı gece, Dining salonunda Gas Brothers’ın performans sergileyeceği, perküsyon show’unda dahil olduğu after party ile devam edecek. Sabahın ilk ışıklarına kadar devam edecek after party, yılbaşı ücretine dahil.

34 Restoran’da, 31 Aralık Pazar günü saat 20:00’de başlayan ve gece yarısı 02:00’ye kadar sürecek olan yılbaşı gala yemeğinin kişi başı fiyatı limitsiz yerli alkol içecekler 518 TL, limitsiz yerli & yabancı içecekler dahil fiyatı ise 618 TL. Minik misafirler için de kişi başı fiyat 318 TL.

Keyifli geçen yılbaşı gecesinin ardından 1 Ocak Pazartesi günü saat 12.00-16:00 arasında 34 Restoran’daki brunch’ta arkadaşlarınızla, ailenizle, sevdiklerinizle yeni yılın ilk gününü kişi başı fiyatı 218 TL olan brunch ile keyifli bir şekilde geçirebilirsiniz.

 

Bir boomads advertorial içeriğidir.

Kendi hikayemizin kahramanıydık.

İlk defa bazı şeylerin hiç değişmesini istemiyorum. Hoş değişmesine karşı değilim elbette değişebilir. Ancak bir değişim olacaksa bu değişimin daha da güçlenmiş bağlarla gerçekleşmesini isterim.

Bu hikayenin başını biz yazmadık. O ilk tanışmamızı hiç kabul etmemiş saydık. Sanki başka hikayelerin içerisinde birbirimizin hikayesini arıyorduk. Tamam, kabul ediyorum. O değil, benden bahsediyoruz burada. Düşünürsek kimin olduğu çok da önemli değil çünkü en çok onun için zor olan bu aşılması gereken başlangıç ikimizi de dönem dönem içine çekiyor.

Her şey bir yolculuk öncesi ağlayan ağacın altında net konuşmalarımızla şekillenip yolculuk sonrası havaalanında çiçeklerle beni karşılamasıyla başladı diyebiliriz. Bizim literatürümüzde yağmurlu bir Haziran gününe tekabül eden o gün; hayatımın ilk defa bu kadar anlamlı olmasını sağladı desem abartmış olmam. Tabii ki o zamanlar ben bu duygu ve düşüncelerimden çok daha uzaklarda olduğumu söyleyebilirim. Ama çok geçmeden hepsini yaşayarak hissettim. Sonra da durdum ve kendime sormaya başladım. Bir insan, başka bir insanı nasıl bu kadar çok sevebilir ki? Nasıl bir doğa olayı bunu mümkün kılıyor ve o atom çarpışmalarıyla hassas bir bölge elde ediyoruz?

Düşünsenize; hayatınızda bir adam istemiyorsunuz. Yani hani derler ya hayatımın adamını arıyorum diye. Böyle bir arama derdinde değilsiniz ki bunun için çok fazla uygulama kullanan arkadaşlarım mevcut. Çeşitli tanışma uygulamalarıyla hayatının aşkını bulan ya da bulduğunu düşünen tanıdıklarım da mevcut. Ama bu farklı. Çünkü bütün imkansızlığıyla gözlerimi kapattığımda oradaydı.

İnsan nasıl hayır diyebilir ki? Hem de bütün hayatını tamamen değiştirmek zorunda kalacak olmasına rağmen bir kadın nasıl hayır diyebilir aşka? Sizi bilemem. Ben diyemiyorum ve sizin de diyemeyeceğinizi biliyorum. Bizler bir aşk için bütün gemileri yakan kadınlarız. Hatta sevdiği adama yazmamak için telefonunu bilerek bozup servise gönderen canlılardan bahsediyoruz; lütfen nasıl kaçabiliriz.  Hem onun bana ” Biz birlikte olduktan sonra her zaman bir çözüm vardır.” diye bakan gözlerine nasıl dur diyebilirim. Il y a toujours une solution bazenoyleolur.

Peki, her masalın mutlu sonu var mıdır? Kötü kalpli cadı gelip bütün büyüyü bozmaz mı? Belki zehirli elmayı prense yedirir, prenses onu kurtarmak isterken kötü kalpli cadı tarafından kazana atılır. Belki öyle olmaz.

Belki de bu masalda da gökten üç elma düşer ve üçünü de paylaşarak birlikte yeriz.

Amasra elmasını seviyorum, bir de yeşil elma.

Ona göre gökten düşürelim artık şu elmaları lütfen.

Kahve krizi

Bazen çıldırmamak elde değil.

Yani genel olarak çıldırmamak elde değil. Kahvesiz kaldığım günler bu çıldırma hali artarak yükseliyor. İşte bugün de benim için o günlerden biriydi.

İki gün boyunca french pressimi koyduğum yerde kahve lekeleri oluşuyordu. Ben de heralde bir şekilde döküyorum ve fark etmiyorum diye düşünüyordum ama dün o hazin sonuçla karşılaştım. Karşılaşmaz olaydım..
French pressim çatlamış.

Gördüğüm gibi çöpe attım. Zaten tadındaki buruklukten bir şeylerin ters gittiğini anlamam gerekiyordu. Ben gidip Almanyalardan güzel kahveler alayım, makine ise beni terk etsin. Öyle bir mutsuzluk geldi üstüme.
Bu arada geçen hafta internetten bir kahve aracı sipariş etmiştim. En sert espressoları yapmak için birebir oluyor ama daha eve ulaşmadı. Hayır anlamıyorum yani. Şu an yazdığım bilgisayar ile aynı anda sipariş ettim. Hatta aynı sipariş sepetiydi ama bilgisayar geldi, eski bile ama kahve makinemden ses yok. Şu anda beklemek daha da çekilmez bir hal aldı. Zaten yeni bir şey aldığımda evdeki otomatik olarak arızalanıyor. Bilgisayar da öyle olmuştu. Bu eskilerin girdiği tripleri gerçekten anlamıyorum.

Bugün de güne kahvesiz başlayıp ofisten eve döndükten sonra kendimi bir türlü çalışmaya hazır hissetmedim. Zaten kahvesiz çalışmak imkansızken hem kahvesiz hem de soğuk havada çalışmak gerçekten korkunç bir hal alıyor. Ben de bu duruma dur demek için aldım elime laptobu evin altındaki restauranta indim. Double expresso ile geç kalmış bir şekilde güne başlamaya karar verdim.

Hayır zaten devamlı cafeye gidip ders çalışan bir çift olarak bu hafta tek başıma gidip verimli çalışmayı sağlayamadığım için evde çalışmayı denemek istiyordum ama bu da ne mümkün.
Soğuk havalardan nefret ediyorum. Bütün hayat enerjimi sömürüyor. Çok sıcaktan da nefret ediyorum aslında. Ben tamHaziran kadınıyım. Ne öyle bunaltan sıcak, ne o öyle soğuk havalar. Hem bu aşkta Mayıs’ta filizlenip Haziran da meyve vermedi mi?

Kış mevsiminden bu kadar nefret ederken Strazburg’ta yaşamak da çok komik oluyor gerçekten. Zaten bir iki ayı çıkardığın zaman bütün bir yıl soğuk bir şekilde geçiriyoruz. 2 aylık günlük güneşlik sezon için 10 ay üşümeyi göze alıyoruz. Tamam iyi yanları da yok değil. Mesele geçen hafta Noel hazırlıkları şehrin her yanında başladı. 15 gün sonra da Noel pazarı açılışını yapacak. Hem bu güzel şölen için seviniyor hem de biraz tedirginlik duyuyorum. Tam merkezinde geceleri uyurken evim çok sessizken, Noel pazarından sonra durum ne olacak bilemiyorum. Diliyorum ki aynı sessizliği ve sakinliği korur. Gece çıldırıp başlarım ulan noelinize çalışıyoruz burada diye terlik fırlatmam umarım.
Sevgilimi çok özledim. Mesailerimiz ters düştü ve 1 haftadır doğru düzgün vakit geçiremiyoruz. Bu yüzden biraz huysuz ve mutsuzum. Akşamları da çok yorgun oluyor, direkt uyuyorum. İlişkimizin bu çalışma evresi ne kadar özlem dolu oldu. Gün içerisinde birbirimize mesajlar atar olduk.

Acaba eve çıkmadan bir double daha mı içsem? Yok, Tuğba. Abartma.

Fransız makalalere gömülüp yarına bir sunum hazırlamam gerektiğini düşünürsek bence birkaç double expresso ile anlaşabiliriz diye düşünüyorum.

Yanılıyor muyum?
Ben de öyle düşünmüştüm.

Akıntılı yarınlar.

Kendimle uzun zamandır konuşmuyorum. Happy Friday akşamlarına son verdiğimden beri kendimle zaman geçiremez oldum. Ne hissediyor, ne özlemliyor ve en önemlisi ne düşünüyorum hiçbir fikrim yok. Her şeyi bir kenara bırakırsak akıntıya karşı mı kürek çekiyorum yoksa akıntıyla birlikte sürükleniyor muyum bilemiyorum. Zaten hayatımızın bazı dönemleri böyle olmaz mıydı? Elbette olurdu. Ancak bazılarımız kabullenir, bazılarımız da reddederdi.

Belki bu nedenledir bilemiyorum ama son günlerde bir türlü uykuya doyamıyorum. Uyumak hep uyumak istiyorum. Normal şartlarda bir yetişkin için 7-8 saat uyumak ideal uykuya tekabül ederken benim için nasıl bu kadar uyumak yetmez anlamıyorum. Bıraksalar böyle günlerce uyuyabilirmiş gibi hissediyorum. Hatta biraz da diğer taraftan bakarsam uyandığımda kendimi çok sersem gibi hissettiğim için tekrar uyuyarak daha iyi olacağım düşüncesine kendimi inandırıyorum. Elbette her zaman uyandıktan sonra tekrar uyuyamıyorum ben de o zaman en iyi dostum kahveyi yanıma alarak güne başlıyorum.

Bazen akıntının yönünü çok güçlü bir şekilde değiştirmek istiyorum. Ama buna toplum izin vermiyor. Her 25 yaşında olan genç kadınlara yapılan toplum baskıları buralara kadar ulaşıyor. Fransa’da bile yakamı rahat bırakmayan toplum her telefon görüşmesinde karşıma çıkıyor. Ne zaman düzenli bir hayatın olacak diye sorarken annem; bir kez olsun düzenli bir hayat istiyor musun kızım diye sormuyor olmasına artık şaşırmıyorum. Öğrenilen ve öğretilen toplum genel-geçer kuralları tarafından hepimiz kurban ediliyoruz. Kimimiz kurban olmamak adına çok çırpınıyoruz biliyorum. Ben ne kadar daha fazla dayanabilirim onu bilemiyorum. Eğer olur da beni de düşürürsek lütfen beni kaldırmak için geriye dönmeyiniz. Kaçabildiğiniz kadar uzağa kaçıp kendinizi kurtarınız. Bazılarımızın kurtulduğunu bilmek bile bana huzur verecektir.

Ara sıra aklıma düşüyor; bir iki bela okuyor ve rahatlıyorum. Ara sıra küfür eklemeyi de ihmal etmiyorum.

Bu arada bir ara anlatmaya başlayacağım maceralarıma bir türlü başlayamadığımın farkındayım. Artık yeni bilgisayarım var. Evet, bir hayırlı olsununuzu alırımla birlikte artık her yerde benimle birlikte olabilecek kadar hafif olması sayesinde çok fazla yazabileceğimin müjdesini de sizlere sevinçle duyurmak boynumun borcudur.

Uzun zamandır sizlere şarkı bırakmadığımı hatırladım. Ne büyük terbiyesizlik.

Buyrun lütfen tık tık.