bazenöyleolur

Kendimi bile çizmiştim kahraman olurum umuduyla.

mars 2014 Arşiv

Kayıp

1

 

Ne çok zaman geçti buraya uğramayalı. Her girdiğimde seni lanet player nasıl çalışmazsın diye sitem ederek terk ettim. Sonra geçen gün bir yorum sayesinde tekrar hayata geri döndüm. Meğersem chrome kafayı yemiş. Meğersem haftalardır boşuna sinir krizine giriyormuşum.

Çok şükür sahalara geri döndüm sevgili okurlar.

Açın kollarınızı “ne me quitte pas” diyerek ben geldim.

Öyle çok zaman geçti ki neyi nereden anlatsam bilemiyorum. Kutlamalar, cenazeler, yorgunluklar, kavgalar, gürültüler öyle çok vardı ki buraya gelip kendimi döküp sonra da kapını kitleyip çekip gideceğim şeyler ama olmadı. Bazen öyle olur. Bazen ne kadar çok anlatmak istediğin şey olursa o kadar anlatamazsın. İnsan alışıyor, her şeye. Bir yerden sonra öfkeye bile.

Düzenli gibi görünen aslında karmaşık bir hayat sürdürmeye devam ediyorum. Yoğun ve tempolu bir dönemin içerisinde kayboluyorum. Ancak arada iyi şeyler de olmuyor değil. Mutlu eden gelişmeler de yaşanıyor hayatımın her aşamasında. Kah gülüyor, kah ağlıyorum. Bulduğum ilk fırsatta “canım hiçbir şey istemiyor yaaa” diye bağırarak bunalıma bile girebiliyorum. Geçen hafta sonu 3 gün hiçbir şey yapmadan yatıp durdum. Tamam halsiz ve biraz hasta olabilirdim ama 3 gün dışarıya çıkıp adım atmadım yahu. Zaten o günlerde Yalçın’ın sabrını ölçmüş ve biçmiş oldum. “Yalçııın su istiyorum, Yalçııın acıktım, Yalçıın ilaç istiyorum.” Dışarı çıkalım mı diye her sorduğunda “İstemiiiyoruuum.” diye bağırmalarım da cabası. Benimle birlikte o güzel günlerde kendisini eve kapatan Yalçın resmen benimle sınandı. 🙂

Bunlarla beraber en güzel şey ise baharın gelmiş olması. Bahar gelince içimde bir enerjiyle ortalarda koşturuyorum. Hava grileşmediği sürece hızlı bir tempoya razıyım. Sizin de içiniz bahar enerjisiyle dolsun.

En yakın zamanda buradayım.

İyi kalın ve beni özleyin.

(Mail atıp hâlimi hatrımı soran herkese de ayrıca teşekkür ederim.)