Bugün hiç mi bir şey yapmak istemez insan? İstemiyorum. Bırakın beni yataktan çıkmadan saatlerce okuyayım istiyorum. Sözde sabahın köründe sinemaya gidecektim. Hayır, benim gibi bir insan sabahın köründe kalkıp hazırlanıp sinemaya yetişebilir mi? Hayır tabikisi.

Bir de gece mesaj geliyor 11:30′da film başlıyor, 5 dakika da önce orada olacağız ohoooo. Benim orada olabilmem için evden 40 dakika önce çıkmam gerekiyor. 40 dakika önce evden çıkmam içinde saat kaçta kalkmam gerekiyor, hesaplayamadım. Neymiş toplantı varmış ona yetişecekmişiz. Neden bunu akşam seansı yapmadık bilmiyorum. Yine 10 gibi kalktım ama ben kalktıktan sonra yatakta keyif yapmadan asla kalkamıyorum. Bu resmen bir alışkanlık, bu resmen hayatımın bir parçası oldu.

Mesaj attım, gelmeyen var mı diye; gitmeyeceğim ya ayak yapacağım. Yer mi bunu bizim Ozan? Yemedi. Aman kalk gel ne olacak, 1 saatlik uyku için saçmalamayacakmışım falan derken bir de diğerlerine haber vermiş. Ayıp ya nasıl iki dakika da duyurdun. Yediğim triplerin haddi hesabı yok. Ne olacakmış gelseymişim. Ben de istiyorum gelmek, istemiyor değilim. Hatta böyle toplantı öncesi kafamı dağıtmış, planımı çıkartmış olurdum. Ama yok işte canım yok. Tabi anlaşıldığı gibi gitmedim, hatta ben o zamandan beri yataktan çıkmadım.

Hayır niye böyle oluyor, anlamıyorum ki. Sabah eğer keyfi bir şey yapacaksam sırf bu kalkamama durumundan dolayı vazgeçiyorum. Bir de bunu uykulu bir hâldeyken yapıyorum. Mesela 2 hafta önce sabahın köründe uykumdayken ben bu iş görüşmesine gitmeyeyim diye karar verdim. Böylece uyanıp yataktan çıkmadım. Kızlara da sözüm olduğu için akşama İstanbul’a geçer, biraz eğlenir sabahı dönerim diye plan yaptım. Resmen uykuluyken her şeyden vazgeçiyorum. Bugün de gitti sinema keyfi. Sanırım bu duruma en çok İlker sevinecek. Gece proje yaparken bana trip atmış ki eminim gecenin yarısına kadar internette fink attı sonra mecbur projenin başına bir iki saat döndü. Sanki gece 1′den sabah 7′ye kadar aralıksız proje yaptığına inanacağım. :))

Şimdi kalk, hazırlan, dosyaları toparla fakülteye git, orayı organize et, sonra şenlik toplantısı için SKS’ye göstermelik çalışmalar sun, bu arada rektörlükten belediyeye gidecek dilekçeyi de hala halletmedim. İşte sonra bunların hepsini bitirip merkeze in, ev için alışveriş yap sonra hopp tekrar eve çık. Allah’ım ben şurada günlerce yatsam nolur? Her şeyi bırakıp bunalıma girsem çok güzel olmaz mı?

Şöyle küçük bir sahil kenarında olacaktım, ayağıma soğuk su şıpıdım şıpıdım çarpacaktı, güneş yüzümü yakacaktı ve ben saatlerce kitap okuyacaktım. Bir de halime bak, yataktan çıkamıyorum. Hayır, önceden yatakta ne güzel alışveriş de yapabiliyordum. Kartlarımı tepeleme doldurduğum için İlker bir şey alacakken o kadar çok söyleniyor ki “iyi ya iyi” diyerek kartları benden uzak yerlere fırlatıyorum. Neyse önümüzdeki ay kartları boşaltıp tekrar doldurayım. Hayatıma biraz renk gelsin azıcık aksiyon yaşayayım. :))

Bir de mutluluk kutusu projesi  için Çarşamba merkeze indiğimde bir iki şey bakmak istiyorum. Aklımda onları bile belirledim. Ufacık tefecik içi dolu bir sürü hediyecik olacak. İlker de bir sürü fikir verdi. Bir de tutturdu eşleştirme çekilişini beraber yapalım diye. Bir de katılanların çoğunu tanıdığı için eğlence çıktı ona da. İlker’in ve benim çektiğimiz eşleştirme videosundan ne kadar hayır gelecek, göreceğiz. :))

Bu sabahımızın şarkısı olsun; tık. Bu adamın mimiklerini yerim ya yerim.