İnsanlar çok acayip. Çok ilginç bir yapımız var. Mesela çok arsızız ve bununla birlikte riyakâr bir tavrımız var. Hayatta hiçbir şey bizden önemli değil ve hiçbir şeyin kendi isteklerimizin önüne geçmesine izin vermiyoruz.

Uzaktan izliyorum. Böyle samimiyetsiz ve mide bulandırıcı bir ortamda nasıl insanlar nefes alabiliyor anlam veremiyorum. Birbirlerinden ölesiye nefret ederken hangi çıkarlar doğrultusunda birleştiklerini ve nasıl arsızlaştıklarını tartmaya çalışıyorum. Kendimce bir sınır belirliyorum ve en azından o sınırda kalabileceklerini düşünüyorum. Kalmıyorlar a dostlar. Her geçen gün biraz daha yüzsüzleşip değerlerini satıyorlar.

Şaşırıyorum. Nasıl bu kadar karakterlerinden ödün verip hayatlarına hiçbir şey olmamış gibi devam edebiliyorlar, anlamıyorum. Bu kadar bencil, ikiyüzlü ve samimiyetsiz olmak zorundalar mıydı merak ediyorum.

Önce mideme yüksek şiddetli oranda kramp giriyor . Midem bulanıyor. Uzaklaşıyorum. Sonra da hepsini siktir ediyorum.

En temizi ve en anlamlısı.

Şarkının tadını çıkartalım.