bazenöyleolur

Kendimi bile çizmiştim kahraman olurum umuduyla.

Bakkala Kadar Gittim, Döneceğim.

Bir şey unuttum mu hala blimiyorum. Sanırım ihtiyacım olana kadar da ne unuttuğumu bilemeyeceğim. Bu arada yoldayız. Gerçekten yoldayız yani. Son ana kadar türlü aksiliklerle 1 arabasındayız.

Bir ara yola çıkamayacağımızı düşündüm, yarına kalabilirdi. Elbette dünyanın sonu olmayabilirdi ama benim canımın sıkılması için yeterliydi. Çorlu’dan 23:15’te hareket edecekken 23:38’de hareket ettik. Oldukça gergin dakikalar geçirdim. Zaten orada böyle sakince otobüsü beklemek beni çıldırttı. Babam varken de böyle olay çıkartmak istemiyorum. Ama sonunda babam yetişemeyeceksin diyerek ortalığı ayağa kaldırmayı başardı. İşte o an kimin babası ya dedim ve gelen otobüs bekleme yapmadan hemen hareket ettirildi.

Otobüse yanlış firmanın yolcusu da bindiği için sorunlar ve beklemeler daha da bir arttı. En ön koltukta yola ve tepedeki saate gözlerimi diktim, dudaklarımı kemiriyorum. Yetişememe ihtimaline göre tüm olanakları değerlendirmeye çalışırken en iyi seçenekle yarın sabah arabasına kalıyoruz dedim. Sonra hızlandık ve 10 dakika kala geldik ama bu sefer de alt tarafta indirdi, yukarıya da tam 01:00’da servis varmış. Help çığlıkları attım sanırım telefonda, yanımdaki görevli gelin sizi götüreyim dedi ve sağolsun çok hızlı bir şekilde beni yetiştirdi. Evet, bildiğin yetiştim yahu.

Bilgisayarım servisten hala gelmediği için Okan’ın bilgisayarındayım. Bu bilgisayarda çok dilekçe yazdığım için klavyeye pek yabancı değilim eheh. Hatta mozillayı da kaptım, benimdir. Tüm her şeyleri yerleştirdim. Bir ara bilgisayara dantel örteceğim diye korktum. Bilinçaltımda böyle şeyler mi var yahu diye korkmadım da değil.

Kütahya’da @dogalselection için çeyizlik porselen bakacağım ahah.

Bu arada twitterdan iyi dileklerde bulunan herkese çok teşekkür ederim.

Böyle garip bir şekilde onların varlığı iyi geliyor. Çok mutlu oldum.

@duzensizfiil’e de en gergin anlarımda fikirler vererek beni sakinleştirdiği için ayrıca teşekkür ederim.

Tek tek teşekkür etmek istiyorum ama ışıkları kapattılar yaa. Belki uyumayacağım ben. Ühüh.

Sabah iner inmez Sibel’i arayacağım kalksın; nerede en iyi gözlemeci var söylesin, gözleme yiyeceğim ben. Bizim bakkalda gözleme kalmamış Kütahya’da var dedi, aslında bu yüzden yollardayız.

***

Gitmenin neresinden bakarsanız bakın, çok hüzünlü. Kalmaktan bile daha hüzünlü olduğunu düşünüyorum çoğu zaman. İstersen 1 saatliğine git, istersen 1 aylığına… Bir yanın buruk kalıyor, ardında bir şeyler bırakırken. Hiçbir şeyin ardında çok şey saklı oluyor.

Gitmeli bazen insan, kendinden.

Yorumlar

  1. Düzensiz Fiil
    05 juillet 2012 à 06:54 (12 ans ago)

    Sevgili Tugba,

    Sen simdi bu yorumu okuduğunda benden bilmem kaç km uzakta, gözlemeni yemiş ve resmen gezine adımlarla başlamış olacaksın. Bense burada aç, Metrobusde sana yorum yapıyor olacağım.

    İlk konuştuğumuzda bu kadar fazla ortak düşüncelerimizin olması “sizofrenmiyim la ben”e kadar itsede yine teşekkür edeceğim. Kaçıncı kez yorumu silip bilmiyorum ama yazamayacağım heralde 🙂 Seçile çeyiz bakarken benim fincanlarıda hatırlatayım dedim 🙂 Zaten Seçil gâvur memleketten yüksük getirmedi ;-(

    ~ Bazen gidemez insan, kendinden.

    Répondre
  2. dogalselection
    19 juillet 2012 à 14:43 (12 ans ago)

    nete girer girmez okuyacağımı ve yorum yapacağımı biliyordun anca vaktim oldu 🙁
    öncelikle düzensizfiil getirmedi değil getiremedi 😀
    fol yok yumurta yok hadi yumurta olsun sperm yokasjdhkjas çeyizi hazırlayayım da belli mi olur dimi <3333

    Répondre

Yorum Alanı