İçim sıkılıyor.
Havadaki oksijen yetersiz kalıyor.
Buradayım ben.
Tam olarak bıraktığın yerde.
Çırpınıyorum.
Şarkı bitiyor. Başka şarkı açıyorum. O da bitiyor.
Her şey bitiyor.
Yarınlar?
Hiçbir şey değişmeyecek.
Nescafe yapıyorum.
Pek sevmem ama köpüklü olunca sevebiliyorum.
Peki ya sen adam, hiç mi?
Soramıyorum.
Başka bir şarkı daha açıyorum.
Hava kararıyor.
O sırada bir de şarap açıyorum.
Şaraba seni katıp içiyorum; boğazım yanıyor.
İçimi zaten yakıyorsun.
Güneş doğuyor ve ben hala şarkı açmaya devam ediyorum.
Yazamıyorum.
Anlamıyorsun.
Yine kapatıyorum.
Peki.
Sen bilirsin.