Sanırım bu geceyi ve yarın sabahı hiçbir şey tarif edemeyecek.
Aslında tarif etmeye çalışmıyorum.
Biraz burukluk, biraz da kırıklık var.
Hepsi bu.
Ben susayım. Siz anlayın.
Ya da anlamayın. Ben anlarım.

Yazıp yazıp sildiğim onlarca kelimeyi de bırakıyorum bir köşeye. Ben bu şarkıyı severim, çok severim. Ben Amelie’yi de severim. Bilirsiniz, ne kadar sevdiğimi. bazenoyleolur’u hep onun kırmızı kazaklı fotoğrafıyla sevmiştim. Hangi ara kaldırdım o fotoğrafı bilmiyorum. Peki ya hangi ara kalktı o kırmızı balonlu fotoğraf?

Bir şeyler tesadüf olmamalı.
Şehir aynı, oda aynı, yatak aynı, bulunduğum konum tam olarak aynı.
Peki ya ben?
Bambaşka.

Amelie izlerken uyuyakalmaya gidiyorum.